GARİPÇİLER

Şiirde ölçü(vezin), uyak ve dörtlüklerin ilgisiz olduğunu,daha özgür yazılması gerektiği savına imza attılar.
Böylece şiirin konularını, ilgi alanlarını genişlettiler.

Garipçilere göre;
“Hece ölçüsü de, aruz ölçüsü de gereksizdir. Ölçüye bağlanma yaratıcılığı engeller. Kalıp, ölçü, vezin vb sadece birer araçtır, amaç değildir. Amaç, o araçlarla şiirin kanat kanat yükselişi, şairin has ve kalıcı şiiri yakalamasıdır.”

Orhan Veli Kanık ölçü ve kafiye hakkındaki görüşleriniz garip önyazısında şöyle açıklar;

“Bir şiirde eğer takdir edilmesi lazım gelen bir ahenk mevcutsa onu temin eden vezin ve kafiye değildir.

O ahenk vezin ve kafiyenin haricinde ve vezinle kafiyeye rağmen mevcuttur fakat onu şiirde bilinçli hale getiren ve anlayışları en kıt insanlara bile bir ahengin mevcut olduğunu haber veren,uyandıran duygu vezinle kafiyedir.

Sanki bir ahnek varmış yanılmasına yol açanda budur.

Bu suretle farkına varılan,yani vezin ve kafiye ile temin edilen bu ahenkten zevk duyabilmek, yahut da lakırdıyı bu basit ölçüler içinde söylemeyi maharet sayabilmek,saf dilliklerin herhalde en muhteşemi olmalıdır.”

DEFNE ORMANI // MELİH CEVDET ANDAY
Köle sahipleri ekmek
kaygusu çekmekdikleri için felsefe yapıyorlardı,çünkü
Ekmeklerini köleler veriyordu onlara;
Köleler ekmek kaygusu çekmedikleri için
Felsefe yapmıyorlardı,çünkü ekmeklerini
Köle sahipleri veriyordu onlara.
Ve yıkıldı gitti LİKYA.

Köleler felsefe kaygusu çekmedikleri için ekmek yapıyorlardı,
çünküFelsefelerini köle sahipleri veriyordu;onlara
Felsefe sahipleri köle kaygusu çekmedikleri için ekmek yapmıyorlardı,
çünkü kölelerini
Felsefe veriyordu onlara.
Ve yıkıldı gitti LİKYA

Felsefenin ekmeği yoktu,ekmeğin Felsefesi.
Ve sahipsiz felsefenin Ekmeğini,sahipsiz ekmeğin felsefesi yedi.
Ekmeğin sahipsiz felsefesini
Felsefenin sahipsiz ekmeği.
Ve yıkıldı gitti LİKYA.

Hala yeşil bir defne ormanı altında.